Een goed voornemen voor 2019 behoeftes en emoties (h)erkennen

Een goed voornemen voor 2019 behoeftes en emoties (h)erkennen

Mindset

Behoeftes en emoties (h)erkennen van jezelf en anderen zou een goed voornemen voor 2019 kunnen zijn. Als ik terugkijk op 2018 dan kwam ik in mijn werk toch weer te veel frustratie, ergernis, irritatie en onbegrip tegen. Zo zonde omdat het anders kan en moet. Ik heb ook dit jaar geprobeerd veranderingen in de organisatie te realiseren en mensen daarmee op weg te helpen. Nadenkend over hoe we dat nu in 2019 kunnen voorkomen moest ik al snel denken aan de 4 belangrijke basisbehoeftes van Klaus Grawe. Keer op keer zijn 4 basisbehoeftes de sleutel tot een beter leven en plezier en succes in het werk.

Laat ik de deze 4 basisbehoefte kort toelichten

Behoefte aan verbondenheid

Zowel voor jezelf als je omgeving is het verbonden voelen met anderen essentieel voor het welbevinden. Het geeft een gevoel van veiligheid en geborgenheid. Dat geldt voor thuis en met vrienden maar ook voor je werk. Is het een plek waar geld moet worden verdiend of ga je er ook graag naar toe omdat je je verbonden voelt en je er plezier aan beleeft om een eigen bijdrage te leveren.

Behoefte aan controle en oriëntatie

Dit is misschien wel de minst bekende van de 4 basisbehoeftes, maar hij is essentieel. Je wilt jezelf kunnen zijn, je eigen omstandigheden bepalen, kunnen vormgeven en veranderen. Zelf beslissingen kunnen nemen, autonoom handelen en nee kunnen en durven zeggen. In organisaties gaat het er om word je geleefd en kun je daar geen weerstand tegen bieden of voel je je volwaardig, is er ruimte dat te doen waar je goed in bent en word je ervoor gewaardeerd.  Om dat laatste te bereiken is voor velen dag in dag uit een gevecht. Organisaties zouden daar echt meer oog voor moeten hebben in het belang van het resultaat en het toekomstbestendig blijven. De omgeving waarin organisaties actief zijn is veel te turbulent geworden.

Behoefte aan eigenwaarde

De twee hiervoor genoemde elementen gaan vooraf aan de behoefte aan eigenwaarde. Je wilt kunnen groeien als mens en je beschermd genoeg voelen om dit te mogen doen en uitproberen. Je wilt van waarde zijn, je zelfbewust voelen, trots zijn en succes hebben in je werk en privéleven.

Behoefte aan plezier

Uiteindelijk leidt dit tot het kunnen doen van en richten op dingen en activiteiten die plezier, vreugde en voldoening geven. Hiermee verdwijnen ook de zaken die onaangenaam zijn of onverkwikkelijk. De focus is daarmee op het goede gelegd en niet op de frustraties.

Misschien goed voor de komende periode om hierover na te denken omdat er waarschijnlijk tijd is om terug te blikken, stil te staan bij dit alles en vooruit te kijken hoe wil ik het voor mijzelf en anderen anders doen in 2019.  Mocht je over dit onderwerp met mij van gedachten willen wisselen dan hoor ik dat graag. In ieder geval een mooi 2019 toegewenst!

 

by dec 20, 2018
Hoe stop je de vergaderziekte?

Hoe stop je de vergaderziekte?

Motiveren

Dat het aantal vergaderuren en de frequentie zijn gestegen beseft iedereen. Toch schrik je dat we jaren geleden ongeveer 10 uur per week vergaderden (wat al veel lijkt) en dat we nu op 23 uur per week blijken te zitten hetgeen blijkt uit recentelijk onderzoek. En het einde lijkt nog steeds niet in zicht. Iedereen vindt dat het zo niet langer kan maar terugdringen lukt maar niet.

Er is veel ergernis en frustratie over de vergaderziekte en daardoor zakt de motivatie voor werk in zo’n omgeving verder weg. Een paar recente cijfers die dit illustreren: 

  • 65% gaf aan dat vergaderingen van hun eigen werk afhouden;
  • 71% gaf aan de vergaderingen onproductief en ineffectief zijn;
  • 64% gaf aan dat vergaderingen ten koste gaan van de eigen tijd om goed over dingen na te denken;
  • 62% gaf aan dat vergaderingen kansen mist om elkaar dichterbij te brengen,

Toch is er echt wat aan te doen. Het gaat in essentie om de manier van samenwerken en hoe iemand zijn eigen werk voor elkaar krijgt.

Vergaderingen, mits goed toegepast, zijn essentieel voor het mogelijk maken van samenwerking, creativiteit en innovatie. Ze bevorderen relaties en zorgen voor een goede informatie-uitwisseling. Dus belangrijk. Maar daar staat tegenover dat het eigen werk voor de uiteindelijke productiviteit en tevredenheid zorgt. Maximaliseer de ruimte voor eigen werk en minimaliseer de vergadertijd.

Hoe doe je dat?

1       Wat hebben je mensen nodig?

Wat je moet doen is bij elke medewerker inventariseren wat hij of zij nodig heeft om het eigen werk te kunnen doen. Welke samenwerking is nodig, wat stimuleert creativiteit en innovatie?

2       Beperk tot het noodzakelijke.

Organiseer vanuit de inventarisatie de strikt noodzakelijke vergadertijd en zorg als manager dat dit slim gemanaged wordt.  Evalueer tussentijds of het nog aansluit.

3       Blijf verbeteren

Vraag regelmatig naar verbeteringen om de vergadertijd zo kort mogelijk te houden.

4       Meer samen wèrken, minder zenden.

Vergaderingen zijn er voor de samenwerking, creativiteit en innovatie. Beperk de vergadering daar dan ook toe. Benut korte bijeenkomsten die uitsluitend tot doel hebben de organisatie over zaken te informeren.

5       Zonder voortgang geen vergadering.

Is er geen voortgang of resultaat dan is de vergadering overbodig. Houd dus alleen vergaderingen waar voortgang en resultaat zichtbaar zijn. Dit zal versterkend werken voor de motivatie.

6       Vergaderen is een vak.

Dit is de vaardigheid waarop leidinggevenden zelden zijn getraind. Het is van groot belang dat dit wel gebeurt. En wie dat doet zal zien dat het echt iets oplevert.

Enthousiast geworden en wil je meer weten hoe dit alles te realiseren en heb je hulp nodig neem dan gerust contact met ons op.

 

 

 

 

 

 

by dec 15, 2018
Zeg eens wat vaker ‘ik zou het mis kunnen hebben’.

Zeg eens wat vaker ‘ik zou het mis kunnen hebben’.

21C

Als je ‘ik zou het mis kunnen hebben’ vaker durft te zeggen worden verschillen van inzicht minder persoonlijk en minder groot. Belangrijker nog, het helpt je zelf meer open te staan ​​voor nieuwe ideeën.

In de 21ste  eeuw hebben we mensen nodig die creatief zijn en een beetje flexibel. Je moet visie hebben maar ook het vermogen om andersdenkenden toe te laten. Het gaat om wat we ‘cognitieve flexibiliteit’ noemen, simpel gezegd “ruimdenkendheid.” En met de groeiende onzekerheid in dit tijdsgewricht kan het voortbestaan ​​van je organisatiedaarvan afhangen.

Maar hoe word je dan ruimdenkender?

Probeer ‘intellectuele nederigheid’ te tonen. Dat is de deugd die zit tussen twee uitersten. ‘Koppigheid’ aan de ene kant, dus vasthouden aan je eigen overtuigingen. ‘Meewaaien’ aan de andere kant, te snel nieuwe overtuigingen accepteren van de ander. In essentie gaat het erom de bereidheid te hebben om het anders te doen dan je zelf dacht, maar ook de wijsheid te hebben wanneer je dat niet moet doen.

Wat helpt nu om dat ook echt te bereiken?

Wetenschappers ontrafelden de term ‘intellectuele nederigheid’ en merkten dat het uit 4 belangrijke componenten bestaat.

  1. Respect hebben voor andere gezichtspunten
  2. Niet intellectueel overmoedig zijn
  3. Je ego scheiden van je intellect
  4. Bereidheid om het eigen standpunt te herzien

Vraag je omgeving wat zij van jou vinden als het gaat om bovenstaande 4 componenten. Probeer je deze 4 elementen meer eigen te maken.

Maar er is nog iets belangrijk voor het succesvol zijn in deze tijd. Intellectueel nederig zijn is mooi, maar het wordt pas echt effectief als je ook nieuwsgierig genoeg bent om naar andere standpunten te luisteren. Als dat niet zo is gaat de ruimdenkendheid weer voor het overgrote deel verloren.

Ik heb veelal gelijk maar ik heb het soms ook mis en dan is goed ook dat standpunt te accepteren.

Blog is ontleend aan het artikel: ‘A New Way to Become More Open-Minded’ by Shane Snow, november 2018

 

 

 

by dec 6, 2018
Help! Mijn team heeft stress.

Help! Mijn team heeft stress.

21C

Je bent teamleider en je team heeft stress. Hoe zie je dat? Aan de manier waarop je mensen met elkaar omgaan. Je hoeft alleen maar te kijken. Wordt er geroddeld, is er wrevel, misgunnen mensen elkaar het succes, is er onderlinge strijd; ga er dan maar vanuit dat de stress in je team zit. Wat nu?

Het is handig om te weten waar je de belangrijkste oorzaken van die stress kunt zoeken. De grootste is de werklast (36%), dan het onderling gedoe (31%), de balans werk – privé (20%) en onzekerheid over de baan(8%). De vraag is, wat kan jij doen?

Wat je niet kunt beïnvloeden, is niet aan jou. Helaas kunnen grote stressbronnen uit jouw eigen organisatie komen, buiten jouw afdeling. De organisatie groeit heel snel of krimpt heel snel, er volgt reorganisatie op reorganisatie; er is een no nonsens bedrijfscultuur; onlogische regels; niet werkende systemen; ruis over verantwoordelijkheden. Het zijn zaken waar je niet makkelijk iets aan kunt doen.

Waar je wel wat aan kunt doen zijn de randvoorwaarden waarbinnen je team functioneert. Dat is een verantwoordelijkheid waar jij kunt helpen de stress in je team te reduceren.

  • Zorg voor duidelijkheid over functies en het gezamenlijke doel.
  • Zorg dat je mensen zo veel mogelijk het werk doen waar ze goed in zijn en daarvoor ruimte krijgen.
  • Zorg dat ieders bijdrage zichtbaar is en gewaardeerd wordt.

Wat je doet is zorgen dat mensen ervaren dat ze er mogen zijn en dat hun bijdrage ertoe doet. Dan krijgt stressbeleving en werkdruk een andere lading. Hier hoef je geen groot psycholoog voor te zijn. Wel een beetje zorgzaamheid misschien?

by nov 15, 2018
Het Urgentiesyndroom, laat je niet van de wijs brengen

Het Urgentiesyndroom, laat je niet van de wijs brengen

21C

Hoe vaak hoor je in een organisatie niet de kreet ‘Het moet vandaag echt worden opgelost’. Als iemand dat tegen mij zegt ga ik altijd aarzelen of schiet ik in de weerstand. Meestal leidt urgentie ertoe dat iedereen niet meer helder nadenkt, in de stress schiet en dan maar iets gaat ondernemen.

Maar met de meeste onmiddellijke gevaren hebben we inmiddels afgerekend en houden we alleen nog maar complexe en vaak abstracte problemen over die met een urgentie niet kunnen worden opgelost. Sterker nog, ze brengen je op een dwaalspoor, maken je gespannen en versterken de gedachte ik moet in actie komen.

Onzin en niet doen

Het roept angst op en is nergens voor nodig. De kans is groot dat je in de urgentiestand de verkeerde beslissing neemt en uiteindelijk verder van huis raakt. Het zijn vooral de mensen in de top die met urgentie en angst proberen de organisatie in beweging te krijgen. Naar mijn stellige overtuiging contra productief.

Je ziet het ook met grotere thema’s, neem het klimaat. Ook ik heb grote zorgen over het klimaat en natuurlijk is het een heel serieus en dringend probleem alleen ook hier zie je dat je met urgentie niet ver komt. Het probleem is complex en moet in een hoog tempo worden aangepakt maar wel overwogen en goed doordacht worden. Het andere gevaar is dat men dan apathisch wordt voor het onderwerp en juist niets onderneemt. In organisaties is dat eigenlijk net zo.

Wat moet je dan wel doen

Niet in de urgentiemodus schieten. Wantrouw dit bij voorbaat. Onderneem geen drastische maatregelen maar kies voor stapsgewijze en praktische verbeteringen waarvan je de impact evalueert. Ze zijn minder spectaculair maar vaak veel effectiever.  Hoed je voor die onheilsvoorspellingen want achteraf blijken die niet uit te komen. Vraag om tijd en data waarop dit onheil is gebaseerd en of het wel gebaseerd is op de juiste feiten. Welke scenario’s zijn er nog meer en hoe reëel zijn die. Ik probeer daarmee niet het probleem te bagatelliseren of in de vertraging te schieten. Maar wel met gezond verstand de juiste verandering te bewerkstelligen en te zorgen dat die toekomstbestendig is.

En vergeet niet, zo krijg je de mensen werkelijk mee.

Wil je meer weten over hoe het urgentiesyndroom uit te bannen, neem gerust contact met ons op.

Input van deze blog komt voort uit het zeer aan te bevelen boek ‘Feitenkennis’ van Hans Rosling. Sinds kort ook in het Nederlands verschenen.

by okt 18, 2018