Hij heeft het gedaan
21C
Het gaat fout en vaak is de reactie ‘ja maar hij heeft het gedaan’. We schuiven de verantwoordelijkheid bij het fout gaan graag in andermans schoenen. Niets menselijks is ons vreemd.
DE CEO of CFO wordt weggestuurd bij een debacle. Een specialist in de organisatie krijgt een waarschuwing nog een keer zo’n fout en je ligt eruit. Iedereen kent de voorbeelden. Maar is het altijd wel zo terecht? Deze aanpak heeft het voordeel dat je het incident isoleert tot een of twee personen waarna de organisatie weer door kan.
De aanname is dat hiermee het probleem is opgelost. Maar de werkelijke vraag is: is de oorzaak nu daadwerkelijk weggenomen en wat schieten we daadwerkelijk met het offeren een collega op?
Het aanwijzen van de zondebok zegt vaak meer over onze eigen opvattingen. We wijzen een slechterik aan omdat het onze bestaande overtuigingen bevestigt. De overtuiging is er moet iemand geofferd worden. Eerlijk gezegd vind ik dat een vrij primitieve overtuiging. Alsof wat is gebeurd, toe te schrijven is aan één persoon! Dat is in een organisatie zelden de waarheid. Zeker niet in een corporate omgeving.
Wat we doen is de zondebok criminaliseren. Terwijl de zondebok ook de boodschapper kan zijn van wat speelt in de organisatie. En dat is meestal niet zo’n prettige boodschap.
De vragen die je dus moet stellen zijn; wat is hier de cultuur waardoor het zover is kunnen komen? Hoe gaan we met elkaar om waardoor het zover is kunnen komen? Wat zijn de aannames waardoor het zover is kunnen komen? Wat zegt dit over onszelf dat het zover is kunnen komen?
De zondebok zegt iets over de manier waarop we met elkaar werken. Ook al willen we dat niet graag horen, de zondebok heeft een waardevolle boodschap!
Wil je hulp bij beter gefundeerde beslissingen gebaseerd op feiten en een goede analyse neem dan gerust contact met ons op.
Input van deze blog komt voort uit het zeer aan te bevelen boek ‘Feitenkennis’ van Hans Rosling. Sinds kort ook in het Nederlands verschenen.
