Het is onder managers een hardnekkig beeld dat gevoelens en emoties onzichtbaar en onvoorspelbaar zijn. Dat je er geen grip op kunt krijgen. De management literatuur doet daar opgewekt aan mee en versterkt dit beeld.
Het grappige is dat als we gevoelens afbeelden, gebruiken we een ijsberg. Gevoelens zouden dan het deel zijn dat onder water ligt. Wonderlijk. Bevroren water lijkt me toch behoorlijk grijpbaar, zichtbaar en voorspelbaar.
Voor gedragswetenschappers zijn gevoelens feiten. Voor hen is de onderstroom helder water waarin je de zandbanken ziet, de muien en de stromingen. Ze begrijpen heel goed hoe gevoelens en emoties ontstaan en hoe je gedrag kunt ontwikkelen. Voor hen zijn gevoelens zichtbaar, voorspelbaar en je kunt er grip op krijgen.
Bedrijfskunde en gedragswetenschappen zijn geen gespiegelde werelden. Ze bestaan naast elkaar, niet boven of onder elkaar. Hun invloed op elkaar is onlosmakelijk. Terwijl in beide werelden de antwoorden klaarliggen die mensen en organisaties doen vliegen.
Het is tijd voor verbinding en balans.