Je ziet in steeds meer organisaties dat de complexiteit van de problemen toeneemt. Toch vervalt men steeds in ‘best practice’oplossingen. Men is verbaasd als later blijkt dat de resultaten er toch niet door verbeteren of de oplossing meer en nieuwe problemen veroorzaakt. Ook de simpelheid waarmee oplossingen worden aangedragen kan een probleem zijn. Een voorbeeld: in een te sterk gecentraliseerde organisatie werd het voorstel gedaan de organisatie te decentraliseren. Na 3 jaar kwam men achter dat de gedecentraliseerde organisatie ook niet de oplossing was. Kortom 3 verloren jaren en verder achterop geraakt.
Dit soort oplossingen geeft een gevoel van veiligheid en herkenbaarheid. Zeker als de omgeving turbulent en ontwrichtend is. Toch gaat het vaak om die reden fout. Maar wat is dan wel de oplossing?
Bereid zijn ons niet te concentreren op wat we al weten, maar vooral op wat we nog niet weten. Door je te concentreren op wat je al weet ontstaat er een bevestigingsmodus. Die is schadelijk want dan mis je het vermogen om meer te zien. Bereid zijn meer tijd te nemen om je te verdiepen in de werkelijke oorzaken van het probleem. Maar dan moet je ook bereid zijn om de blinde vlekken, de diepgewortelde aannames en de gefixeerde uitdagingen onder ogen te zien en je uitdagingen meer te vinden buiten de gebaande paden. Wat heb ik nog niet gezien? Zijn er nog meer of andere waarheden? Alleen zo ontstaat een genuanceerder beeld.
Denk ook na of je bepaalde oplossingen niet veel te veel gebruikt. Neem het voorbeeld ‘efficiency maatregelen’. Is dat nog wel de oplossing? Werkt de efficiency maatregel niet averechts omdat de werkwijze inmiddels achterhaald is? Dit is een voor de hand liggend voorbeeld maar het geldt voor zoveel meer. De zekerheid en veiligheid van een best practice oplossing is een schijnveiligheid en een schijnzekerheid.
Besteed ook aandacht hoe iets voelt. Complexiteit is niet alleen cognitief een uitdaging maar het is ook nodig om de emotie toe te laten die je erbij voelt. Dat klinkt soft maar is het niet. Laat je dat niet toe dan versmal je het waarnemen van de visie en ben je te reactief en minder in staat ook reflectie toe te staan. Durf meer op eigen interne kompas te varen.
Het beheersen van complexe problemen vraagt om moed en de bereidheid even onzekerheid toe te staan. Dit geeft uiteindelijk een veel breder inzicht en brengt je naar een meer gewogen oplossing die vaak uit buiten de gebaande paden valt. Wil je steun in dit proces neem dan contact met ons op want hiervoor hebben we concrete handreikingen die je echt op weg helpen.
Of volg ons via LinkedIn of Facebookpagina TEAM21C.
Bron: Schwartz Tony – ‘What it takes to think deeply about complex problems. HBR 9 mei 2018.