Hoe een kennisintensieve organisatie besefte dat als de kennis niet snel gedeeld zou worden succesvol blijven steeds moeilijker zou worden
Team21C werd gevraagd om haar Real Life Learning Programma. Een aanpak die specifieke casuïstiek koppelt aan mindsetting, samenwerking en de nieuwe vaardigheden van de 21e eeuw.
Team21C werd gevraagd kennisdeling te versnellen.
Een keuringsdienst wilde haar kennismanagement verbeteren. Dat was geen overbodige luxe voor zo’n kennisorganisatie. De belangen waren groot. Wanneer een exportpartij ten onrechte zou worden goedgekeurd, zou dat grote gevolgen kunnen hebben voor de hele branche. Scherpe actuele kennis die real time beschikbaar is, was noodzaak.
Veel kennis zat in de hoofden van de keurmeesters. Die liepen buiten op het veld of in een kas, meestal in hun eentje of met een stagiaire. Verder was er veel kennis op het laboratorium. Maar ook daar was weinig gedocumenteerd. De communicatie liep via formulieren. Een bureaucratische aanpak die veel tijd kostte.
Het management zag technologie vooral niet als oplossing. Technologie mocht ondersteunend zijn om de communicatie te versnellen. De echte verandering was een gedragsverandering. Daarom waren ze op zoek naar een proces dat het kennismanagement zou verbeteren, de keurmeesters, laboratorium en de organisatie kon verbinden en de kennisdeling zou versnellen.
De keurmeesters en de laboratoriummedewerkers startten 2 kennisprojecten op. In 4 maanden kwamen ze iedere derde week bij elkaar. Leerden van hun ervaringen, bespraken de voortgang en kregen inzichten aangereikt. Ondertussen namen ze de organisatie mee.
Er ontstond een onomkeerbaar proces waarin de groep als één geheel verantwoordelijkheid claimde voor de oplossing van dit urgente probleem. Ze deden een appèl op het management dat ze de ruimte gingen pakken om hun oplossing te implementeren.